Pinocchio

Po dość długiej przerwie znów znalazłam chwilę, aby obejrzeć dramę :)

Tytuł: 피노키오 (Pinokio / Pinocchio) z 2015 roku więc świeżynka, 20 odcinków.

Główni bohaterowie:

Choi Dal Po / Ki Ha Myung (Lee Jong Suk)- historia tego chłopaka jest dość niepozorna i owiana tajemnicą. Dla rodziny In Ha jest znany pod imieniem Dal Po, niezwykle miły, inteligentny i powściągliwy, tak właśnie można go opisać. Skrywa ogromną tragedię rodzinną i sekret związany z wyłowieniem go z wody. Mama próbowała z nim popełnić samobójstwo, aby dołączyć do męża i taty chłopca. Matka utonęła, chłopiec przeżył nie mając świadomości jak cierpi i próbuje odnaleźć się w życiu jego starszy brat.

Choi In Ha (Pinokio) (Park Shin Hye)- dziewczyna z syndromem Pinokia, w sytuacji gdy kłamie zaczyna mieć czkawkę i trwa tak długo, aż sama przed sobą, albo przed kimś nie powie prawdy. Jej mamą jest ogólnie znaną, szanowaną i lubianą dziennikarką- Song Cha Ok (Jin Kyung). Dziewczyna uwielbia matkę i w każdej ciężkiej sytuacji wysyła do niej wiadomość na telefon, na które ta i tak nie odpowiada.

Fabuła:

Rodzice In Ha rozchodzą się, matka jako wzięta dziennikarka jest pochłonięta pięciem się w karierze, pomijając już fakt w jaki sposób pnie się po tych szczeblach kariery. Ojciec zabrania jej kontaktowania się z matką, więc ta może ją jedynie widzieć w wiadomościach telewizyjnych. In Ha razem z ojcem przenosi się do dziadka, od strony ojca. Gdy przybywają do niego, mieszka z nim Dal Po. Nic w tym nie byłoby dziwnego, gdyby Dal Po nie był zmarłym kilkadziesiąt lat wcześniej wujkiem In Ha.

Jak twierdzi dziadek, uratował go z wody i musi to być kolejne wcielenie Dal Po. Jako głowa rodziny, dziadek nakazuję In Ha zwracać się do chłopca w jej wieku- Wujku, a swojemu synowi- Starszy Bracie.

Pearl Sydenstricker Buck i trylogia: Łaskawa ziemia 1931, Synowie 1932, Dom w ruinie 1935.

Noblistka... z bardzo ciekawym życiorysem. Urodziła się w 1892 roku, gdy miała 3 miesiące jej rodzice przenieśli się do Chin, byli prezbiteriańskimi misjonarzami. Niezwykle w niej i w jej życiu jest wszystko, przynajmniej dla mnie. Jak się o niej dowiedziałam? Grzebała w poszukiwaniu ciekawych książek w sklepie i w koszu z przecenionymi książkami. Znalazłam tytuł, który mnie bardzo zainteresował i projekt okładki,do tego stopnia iż przewaliłam 3 kosze z książkami, aby zdobyć całą trylogię opisanej przez Pearl historii. Później dopiero, gdy przeczytałam pierwszą jej powieść "Łaskawa ziemia" z 1931 roku zainteresowałam się jej życiorysem. Dlaczego?

Opisy życia w zwykłej wsi w południowej prowincji, zwyczaje i wierzenia chłopów, podejście do życia, klęski, opis odzienia, jadane potrawy i w jaki sposób były przygotowywane... Opisy użyte w książkach były aż nazbyt realistyczne na osobę, która pisze, o kraju, w którym była tylko jakiś niedługi czas (spędziła w Chinach blisko pierwsze 20 lat życia jak dowiedziałam się z internetu). Tutaj o Pearl S. Buck.

Język w jakim pisze, jest dla mnie tak wspaniały, że nie skłamię używając stwierdzenia "pożeram jej książki". Jestem obecnie przy trzecim tomie "Dom w ruinie". Na półce czekają jednak już kolejne jej książki "Peonia" z 1948 i "Ukryty kwiat" z 1952 .

Może opiszę jedynie ogólny skrót całej trylogii:

Dotyczy ona trzech pokoleń rodziny Wang Lunga i jego ojca, książka zaczyna się ślubem tego pierwszego z niezbyt urodziwą służącą z wielkiego Domu. Kobieta nie ma być ładna,