KONCERT MIYAVI'ego (10.04.2011r. Centrum Stocznia Gdańska)

 Dziękuję Asai za udostępnienie koszulki :)










Wpis tworzyłam dwa dni. W bólu, wzruszeniu, jednak myślałam, że jeszcze ciężej mi będzie. Jednak odważnie musiałam w końcu przełamać tą skorupę do końca. Dlatego też napisałam, że wpis umieszczę dopiero w niedzielę ok. 20:00. Zmiana nastąpiła, poprzez dezaktualizację weekendowych planów i fali odwagi, która zalała moje serce w piątkowy wieczór. Wpis pisałam bez wytchnienia od 20:30 do 1:00 w nocy w sobotę. Noc była dla mnie katorgą po mimo tego, że śnił mi się Miyavi i koncert, rano wstałam nieprzytomna.

~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~~ ~

Źródło: STUDIOLANNINN

Próbuję opanować te uczucia, które kłębią się w mojej głowie, sercu, gardle i w każdej komórce mojego ciała. I zdaję sobie sprawę, że od koncertu minął prawie tydzień, a ja dopiero będąc w odwiedzinach u Majki w pracy (14.04.2011) opowiedziałam jej urywki koncertu płacząc i przelewając te emocje na nią. Otworzyłam się, skruszyłam lód, tą lodową skorupę, którą się otoczyłam. Przyjaciele pytali mnie od poniedziałku rana jak mi się podobał koncert, jak było? Odpowiadałam tylko "wiesz, nie ogarniam tego i płaczę". Bo płakałam, co dzień, raz mało, raz więcej. Po powrocie z koncertu nawet bardzo i nie mogłam się uspokoić. Nigdy nie myślałam, że ten koncert tak mnie dotknie, zmieni, wryje się w moją pamięć, że podejdę do tego tak emocjonalnie. Na dzień dzisiejszy ogarniam to co się działo w 60%. Piszę post, słucham piosenek Miyavi'ego, które zagrał i płaczę. Płaczę bo inaczej nie umiem.

Z wielką radością przygarnęłam pod swój dach Asai, w taki sposób miałam już jedną towarzyszkę na koncert. Drugą ku mojej uciesze była Miriel. Bardziej doborowego towarzystwa chyba nie mogłam sobie wymarzyć! Dwie cudownie, sympatyczne istoty, z którymi mogłam dzielić się swoimi "Azjatyckimi fisiami". W towarzystwie takich osób człowiek czuje się rozumiany, i nikt nie patrzy na niego jak na chorego umysłowo.

Po powrocie do domu spisałam kilka słów o koncercie na kartce, później już nie byłam w stanie przez płacz.

Gdańsk, 10.04.2011r, godz. 23:50 (odczucia po przyjeździe do domu, już po spisane na kartce)

Chciałabym sklecić "coś" sensownego. po koncercie Miyaviego, ale nie umiem, nie jestem w stanie. Jestem oszołomiona? Czy tak to mogę nazwać? Mój mózg wiesza się i trwam w nieokreślonej czaso-przestrzeni bez żadnego ruchu i ani jednej myśli. Gdy powracam do rzeczywistości z tego transu mam mieszane uczucia, jestem zaskoczona, oszołomiona, czuję ból, zmęczenie i chaos w mojej głowie. I ten nieprzyjemny świst w uszach, który powodował dziwne uczucie przedawkowania jakichś leków. Ale przecież nic nie brałam, nawet nie wypiłam łyka alkoholu, aby nie psuć sobie zabawy zbędnymi dopalaczami. 

Spocona, zdyszana, skacząca bez opamiętania, krzycząca do momentu palenia w gardle i zaniku głosu, machająca rękami... Wiem, że robiłam z dłoni serce... Z tego szoku nie mogę uwierzyć, że tam byłam i chyba pamięć płata mi figle.

Płakałam i nadal, co chwilę płaczę, ze szczęścia, z zachwytu, że mogłam tam być. Właśnie na TYM koncercie. Dzwoni mi w uszach i mam spowolnione reakcje, nie mogę utrzymać długopisu w dłoni. Spotkanie kilku osób z bloga po koncercie jeszcze bardziej wypełniło ciepłem moje serce, ale najbardziej to On, On wypełnij je do granic możliwości. I tak właśnie teraz pomyślałam, że pasuje tu określenie z książki Amelie Nothomb "Ani z widzenia, ani ze słyszenia". Główna bohaterka używała tam określenia "koi"- upodobanie, aby opisać swoje uczucia do chłopaka z którym była :) Więc Miyavi to moje "Koibito" :D Koibito jak Zai Zai, Kamenashi, Kang Won Dong i Hyde.

Relacja z koncertu:

Chciałam wyglądać na nim wyjątkowo, tak jak jeszcze nigdy nie wyglądałam, upodobnić się do Japończyków. Tak kocham ich piękne oczy i ciemne włosy. To właśnie owoc mojego stania przy lustrze :) Włosy pomalowałam na kasztan, ale chyba do końca nie wyszedł.

Zrobiłam kartkę dla Miyavi'ego i dla wszystkich jego rodaków. Żałuję, że nie zrobiłam jej zdjęcia. Z drugie jednak strony żałuję, że bardziej się nie przyłożyłam robiąc ją. Taka zwykła, ze wstążeczką z barwionej na zielono słomy. Cała pokolorowana kredką na zielono z napisami: "We are with you! Japan be brave and strong! Don't give up! We wish you the best!", dodałam jeszcze kilka kwiatków. I teraz jak o tym myślę, to było tak banalne, te wszystkie słowa! Dziewczyny poprosiły mężczyznę z ekipy Miyavi'ego, aby mu przekazał tą kartkę, ja nie byłam w stanie nic wydusić po polsku, tym bardziej po angielsku, gdy koncert się już zakończył. Takie dziecinne i głupie, chociaż dobrze, że nie wyrzucił jej na moich oczach do kosza, bo włożyłam w nią trochę serca. Jednak nie wierzę, by przekazano ją Miyavi'emu.

Przejmujący ziąb, to pamiętam sprzed koncertu. Stanie na placu i czekanie w kolejce do wejścia na obiekt, w którym miałyśmy Go zobaczyć. Dużo różnych "specyficznych istot". nie chcę nikogo obrażać, ale też dużo bardzo niepozornych. Weszłyśmy do klubu o 19:35. Masakra z oddaniem kurtek, wszystkich przeszukiwano. Sala koncertowa ogromna i klimatyczna, scena dość wysoka, podłoga krzywa z wtopionymi szynami- stary warsztat do remontu statków. Ogólny widok jak dla mnie cudo!

Źródło: STUDIOLINNENN

Miyavi wyszedł na scenę o 20:10, może trema go zjadała dlatego się spóźnił? Czekałabym na niego nawet jakby miał się spóźnić 2 godziny! Wyszedł na scenę, podszedł do mikrofonu i wyprostowaną ręką pokazując palcem wskazującym przed siebie. Prosto na przeciw niego w oddaleniu stałam ja. Miałam wrażenie, że pokazuje na mnie, ale tak pewnie odczuło kilka jak nie kilkanaście innych osób. Patrzyłam na jego ubiór: czarna bluzka z długimi rękawem, rękawy podwinięte do łokci ukazywały tatuaże i dekolt w łódkę, który ukazywał tatuaże na obojczykach. Spodnie zwykłe, czarne. Włosy czarne, rozpuszczone i ani jednego kolczyka. Patrzyłam na jego twarz krzycząc w myślach: "Boże jaki Ty jesteś śliczny! Boże jaki jesteś śliczny! Taki jesteś śliczny!" Łzy już wtedy drapały mnie w gardło. Zdołałam powiedzieć do Miriel i Asai: "Boże jaki on jest śliczny" i zaczęło się. Pierwsza piosenka:

"What's my name?" Tłum ruszył w stronę sceny i my też przesunęłyśmy się o dobry metr do przodu. Stałyśmy od sceny jakieś 10 metrów, widziałam go doskonale. Diaboliczny, czarny, pełen uroku, z cudownie zachrypniętym głosem, opływający słodyczą i subtelnością, seksowny Anioł! 

Zaśpiewał dwa nowe kawałki " Justice" i "Musice Free"

"Shetler" tłum oszalał, wszyscy skakali i machali rękami. Praktycznie non-stop wszyscy skakali i śpiewali refreny piosenek.

Źródło: STUDIOLINNENN

Zapadła cisza i Miyavi powiedział do mikrofonu pokazując dłonią na publiczność " I love you, I love you, I love you" i już trzymając obie dłonie na mikrofonie " and I hate You". Łzy napłynęły mi do oczu, nie czułam nic prócz ogromnej radości w sercu. Zaśpiewał cudownie tą piosenkę, jak i poprzednie. Jego głos brzmi identycznie na żywo jak na płytach. Podwójna radość z tego, że mogłam Go zobaczyć na własne oczy i jeszcze moja ulubiona piosenka z jego cudownych ust na żywo. 

Później uciszył skandujący tłum i powiedział o tym co się stało w Japonii i że mimo tej tragedii wyruszył w trasę zostawiając rodzinę, przyjaciół, rodaków w tak trudnej sytuacji. Poprosił żebyśmy zamknęli oczy i w ciszy pomodlili się za Japończyków. Powtarzałam w myślach błagalne słowa, tak jak i w domu po zobaczeniu w wiadomościach tej tragedii "Proszę niech to się skończy, niech tsunami już nigdy nie zrobi takiego spustoszenia, niech już nigdy nie przyjdzie. Niech nikt już nie umrze w takiej tragedii. Niech Ci ludzie żyją już w spokoju i szczęściu". Otworzyłam oczy i musiałam chłonąc jego widok powtarzając w głowie słowa mojego zaklęcia. Nie mogłam oderwać od niego oczu. 

Po chwili ciszy zagrał "Gravity" najcudowniejszą piosenkę na świecie. Łzy płynęły strumieniami po mojej twarzy, ręce trzymałam uniesione w górze i z dłoni robiłam serce, co raz opuszczając je i wycierając palcami mokre policzki i oczy, na które nic nie widziałam przez napływające bez opamiętania łzy. Słyszałam jak głos raz mu się załamał, śpiewał cudownie.

"Universe" to kolejna piosenka, którą uwielbiam. Skakałam przy niej jakby ktoś doczepił mi do pleców skrzydła, nie zwracając uwagi na zadyszkę, ból serca od zmęczenia, omdlałe ręce, czy ból nóg, bo bez przerwy stałam na palcach lub skakałam z tłumem.

"Chillin' Chillin' money blues" w tym jedynym momencie pomyślałam o Nuśce, którą zostawiłam w domu, a naprawdę rzadko ją zostawiam. Mała uwielbia tą piosenkę i cudownie do niej tańczy "po swojemu". Więc skakałam i krzyczałam dla Miyav'iego za nią i za siebie.

"What a Wonderful world" ta piosenka ma jakąś pozytywną energię :D Świat i życie jest naprawdę cudowne i hojny, że mogłam tam być.

"Torture"

"A-ha" sami zobaczcie co się działo, filmik nie jest dobrej jakości, za co bardzo przepraszam, ale mój telefon oddalił jeszcze scenę mimo zoom'a i wygląda to tak, jakbym była naprawdę daleko od sceny. Jednak dźwięk jest naprawdę dobrej jakości. (Filmik nagrany o 20:59)

"Boom HAH Boom HAH HAH" Miyaviemu nie wyszło trochę tłumaczenie jak mamy klaskać rękami, albo to bardziej nasza wina, że nie mogliśmy się opanować i każdy klaskał byle głośniej. Ale w połowie piosenki już nam wychodziło, krzyki "Boom hah boom hah hah" też, widać było, że Meevi jest szczęśliwy. 

"Survive" uwielbiam tą piosenkę mimo, że na początku ma przekleństwo, które w sumie lubię śpiewać :P Miyavi po jej zaśpiewaniu pytał czy lubimy jego popieprzoną muzykę :) No jak nie, jak TAK!

"Ossan ossan ore nanba Miyavi" tej piosenki nie znałam do momentu koncertu. Wstyd się przyznać, ale cóż dwa dni przed sprzedażą biletów dowiedziałam się o Miyavi'm i usłyszałam jego piosenkę. W której się zakochałam, a mianowicie   

"Selfish love", którą skandowała cała publiczność. Krzyczeliśmy, że chcemy "Selfish love, Selfish love", poprosił żebyśmy powiedzieli to wolniej, nie ma sprawy tłum krzyknął "Sel- fish Love, Sel-fish love" Meevi był zaskoczony, powiedział, że nie ma sprawy, tylko nie wie czy Bo Bo (perkusista) pamięta jak to grać. Miyavi był zdziwiony, że akurat tą piosenkę chcemy, usiadł na krzesełku i zagrał ją. Śpiewać zbytnio nie musiał i tak go zagłuszyliśmy, z czego był zadowolony.

To była pierwsza piosenka jaką usłyszałam i zobaczyłam jej teledysk, więc musiałam to uwiecznić również króciutkim filmikem (filmik nagrany o 21:19). Od tego w końcu się zaczęło.

 

 

"Are you ready to rock" piosenka była chyba grana dłużej niż zwykle. I Miyavi śpiewał na głos nawet, gdy nie miał mikrofonu, a my odpowiadaliśmy mu tym samym pytaniem. Wyprawiał cuda na scenie, kładł się na niej, robił piruety z gitarą w ręku, grał na gitarze trzymając ją za głową. Zdjęcie też nie jest rewelacyjnej jakości, ale widać to, jak bawi się gitarą i gra na niej trzymając ją właśnie za głową! Później przebiegł przez scenę i wskoczył na stojący dość wysoki głośnik. Siedział na nim i machał nogami jak mały chłopczyk grając na gitarze. Rozczulił mnie ten widok i tylko machałam głową z niedowierzaniem i uśmiechem ekscytacji na twarzy.

"We love you" ta piosenka mnie wzruszyła. Tłum i ja mruczeliśmy "weeee juuu", a później krzyczeliśmy "We love you, we love you sekai wa kimi wo aishiteru", a Czarny Anioł napawał się naszymi krzykami. Tak na prawdę po koncercie może znałam kolejność 3 pierwszych piosenek, ale byłam tak zaklęta w rozmyśleniach, że nie spisałam choćby tego.

"Futuristic love" to było mega, piosenka została przeciągnięta chyba do 10 jak nie 15min. W między czasie Meevi po skończeniu piosenki wyszedł. Przywołaliśmy go krzykami. Wrócił na bis, grając na gitarze znów tą samą piosenkę. Cudowny trans, co kazał nam robić to robiłam, każde jego słowo i gest spijałam jak słodki nektar kwiatu. Pokazywaliśmy palcem wskazującym w niego i krzyczeliśmy tekst z piosenki "Be one".

"Freedom Fighters" to mocniejsza piosenka, kojarzyłam ją, ale do końca nie wiedziałam czy lepiej skakać, czy machać głową.

"What's my name" po raz drugi zagrał na koncercie, w końcu trasa nazywa się "What's my name? Miyavi World Ture 2011"

Przez cały koncert czułam się jak ćma, a Meevi był światłem, które mnie do siebie ciągnie. Pragnęłam być naprawdę blisko sceny, tylko strach przed utratą przytomności i stracenie przez to całego koncertu powstrzymał mnie. Ćma oprzytomniała... Bo po pierwszej piosence już mi było słabo. Jestem szczęśliwa, że było mi dane widzieć Go tak dokładnie, piękną twarz, mimikę (uśmiechy, gdy krzyczeliśmy, śmieszne minki i grymasy, gdy grał na gitarze), jego tatuaże, szczupłą sylwetkę i te wariacje, które poruszały tłum i mnie.

Cudowny Anioł, cudownie zakończył koncert. Napawał się naszymi krzykami " Mi- ja- vi, Mi- ja- vi, Mi- ja- vi, Mi- ja- vi", stał na scenie z założonymi rękami z tyłu, miałam wrażenie, że mimo wszystko jest trochę zmieszany. Powiedział tylko tyle:

Ale i aż tyle, krzyczałam naprawdę głośno, chciałam żeby najbardziej usłyszał mój głos, że ja go też kocham.

Meevi jest magikiem, który umie poruszyć tłumy, a jego gitara basowa jest jak różdżką, która wydobywa z siebie zamiast snopów światła muzykę, która elektryzuje całego człowieka, od stóp do głowy. Nie jestem w stanie myśleć o niczym innym tylko o tym co tu i teraz. O tym, że nie mogę go zawieźć, bo on też nie chce zawieźć mnie. Chciałam bardzo żeby nas zapamiętał, bo ja go zapamiętam, charyzmatyczny, osobliwy, pełen uroku, śliczny, piękny, cudowny, przystojny, fascynujący, pełen magii zaklinacz tłumu.

Zabrakło dla mnie tylko trzech tytułów, ale i tak jestem wdzięczna, że tyle moich ukochanych piosenek zagrał. Zabrakło mi "Moon", "My dear love" i "Girls, be ambitiouns". Jednak wiem, że ta druga jest ciężka do zaśpiewania.

Następnego dnia po koncercie sprawdziłam Twettera Meevi'ego, zastałam tam taki wpis:

Chyba już nic nie mam do dodania o moich odczuciach. Nie żałuję, ani sekundy spędzonej na koncercie. Miyavi grał dla nas bite 2 godziny. I tak się zastanawiam, czy inne koncerty też tyle trwały, czy dla nas przedłużył swój koncert w Stoczni. 

Piekło zaczęło się dopiero po koncercie, gdy wszyscy chcieli odebrać z szatni swoje kurtki. Ścisk taki, że czułam wszystkie wnętrzności i ich położenie bardzo dokładnie. Jakoś udało mi się wywalczyć łokciami i przepychaniem się nasze rzeczy (Moje i Asai) jeszcze pomogłam dziewczynie o ksywie Rei ze Szczecina, pozdrawiam Cię serdecznie! Chwilę po 23 wyszłyśmy z klubu, ubrałyśmy się dopiero na zewnątrz, nie było innej sposobności.


A tu filmiki jak widział to Miyavi :)




Filmik nagrany przez Miyavi'ego (*.*)



Filmik nagrane przez kogoś ze stuff'u Miyaviego (^.^)

We love you, We love yoo! :D
Jeśli coś mi się jeszcze przypomni, to edytuję wpis.
Filmiki z koncertu łatwo można znaleźć na youtube.com