Kumiko Chan cz.6

 Wszelkie prawa zastrzezone. Kopiowanie, powielanie i publikacja bez zgody autora zabronione.


***Tash

Zasnęłam! Zasnęłam, tak po prostu zasnęłam! Otworzyłam oczy, a on patrzył na mnie. Spałam oparta o jego ramię. Poprawiłam głowę na jego ramieniu i przymknęłam oczy, aby zasnąć. Spałam oparta o ramię Vic’a. O ramię Vic’a?! Otworzyłam oczy i spojrzałam jeszcze raz. Odpowiedział na jakieś pytanie Xiang’owi i spojrzał z uśmiechem na mnie. Zarwałam się na równe nogi:

- Przepraszam.- Ukłoniłam się stojąc.

- Nic nie szkodzi.- Odparł. Rozejrzałam się po pokoju, nie widziałam nigdzie Mike’a ani mojego brata.

- Mike jest w łazience.- Powiedział Xiang.- A Twój brat rozmawia na balkonie przez telefon.- Czułam jak płoną mi policzki, jaki wstyd! Podeszłam do szafki i nalałam sobie wody do szklanki. Mike tym czasem włączył telewizor, a Tymon wrócił z balkonu. Trzymałam szklankę przy ustach i patrzyłam na sportowe wiadomości: „W tegorocznych zawodach łyżwiarskich

pod flagą Korei Południowej wystąpi Emma…”- reszty nie zarejestrowałam, na ekranie telewizora ukazało się zdjęcie Emmy… Odsunęłam od ust szklankę, wysunęła się z mojej ręki i z łoskotem rozbiła się o kafelki. Spojrzałam na Tymon, przysiadł nagle na kanapie, Mike stał jakby ktoś zabetonował jego nogi.

- Wszystko w porządku?- Zapytał Vic stojąc naprzeciwko mnie.

- Słucham?- Pokazał dłonią na podłogę, moje skarpety były przemoczone od rozlanej wody.- Tak- Odparłam patrząc w telewizor: „Jeszcze nie wiadomo, kto będzie je partnerem…”.

- Jak nie wiadomo jak wiadomo.- Prychnął Mike i wyłączył telewizor. Czułam gorąco na całym ciele, w klatce piersiowej poczułam ból, okropny ból, który nie pozwalał mi oddychać.

- Tash?- Brat szedł w moją stronę. Vic złapał mnie za ramię, osunęłam się na podłogę nie czując nóg i próbowałam za wszelką cenę złapać oddech. Tymon ujął moją twarz w dłonie:

- Tash, oddychaj spokojnie.- Pogłaskał mnie po głowie.

- Musimy wygrać w tych zawodach.- Powiedziałam szeptem.

- Wiem, że musimy.- Powiedział Mike, Tymon pomógł mi usiąść na kanapie.- Nie będzie to łatwe, po co w ogóle ona wróciła?- Był wściekły.

- Musimy wygrać.- Powtórzyłam znów ze łzami w oczach.

- Dla Leny, za wszelką cenę.- Powiedział Mike i wyszedł z mieszkania.

- Pójdę po niego.- Tymon wyszedł żeby przyprowadzić Mike’a, wiem doskonale, że bolała go cała ta sytuacja.

- To wasza przyjaciółka?- Zapytał mnie Xiang, spojrzałam na niego nieprzytomnym wzrokiem.- Jest na zdjęciu…

- Przyjaciółka.- Powiedziałam gorzko. – Kiedyś wydawała się nią być. Nawet nie zdajecie sobie sprawy, jakimi prawami rządzi się…

- Środowisko łyżwiarskie?- Dokończyła za mnie Ho.- Też jeżdżę.- Dodała smutno. Czemu nie widziałam jej na zawodach?

- Będziemy się zwijać.- Powiedział Xiang.

- Przepraszam za tą atmosferę. Ta wiadomość spadła na nas jak grom…- Zaśmiałam się gorzko odprowadzając gości do drzwi. Xiang wyszedł, Ho przytuliła mnie na pożegnanie. Vic wyszedł ostatni, w drzwiach obrócił się i spojrzał na mnie:

- Na pewno dasz sobie radę?

- Tak, dziękuję i przepraszam.

- Dobrej nocy i do jutra, znaczy do dziś.

- Dobrej nocy.- Zamknęłam drzwi, poszłam do swojego pokoju, przymknęłam drzwi i osunęłam się na podłogę przy łóżku. Nie wiedziałam czy płakać, czy trwać tak bez słowa czy wydanego dźwięku.